ANNA O.

Anna O. van Matthew Blake is dé thriller waar je slapeloze nachten van krijgt. Een aanrader voor de lezers van Gillian Flynn en A.J. Finn.

Anna Ogilvy was een vijfentwintigjarige schrijver met een mooie toekomst. Tot ze vier
jaar geleden zonder duidelijk motief haar twee beste vrienden doodstak. De tabloids noemen haar ‘Schone Slaapster’, omdat ze vanwege een zeldzame aandoening sinds die fatale nacht in diepe slaap verkeert.

Dr. Benedict Prince i
s forensisch psycholoog en de laatste hoop van het OM om de zaak-Anna O. op te lossen. Als het hem lukt haar wakker te krijgen, kan ze eindelijk terechtstaan. Als Anna na verloop van tijd tekenen van leven begint te vertonen, moet hij zien te ontdekk
en wat er destijds is gebeurd. Anna is de enige die weet wat er die nacht is voorgevallen, en Ben de enige die de waarheid naar boven kan halen. Maar door wat er aan het licht komt, komen beiden in groot gevaar...

‘Origineel, verontr
ustend en loeispannend. Een droomdebuut.’ Trouw

‘Anna O. leest als een droom, maar ontregelt als een nachtmerrie. Het uitgangspunt is origineel, de schrijfwijze stijlvol en de plot onvergetelijk.’ A.J. Finn


'Een absolute pageturner!' KRO Magazine

‘Net zo’n blockbuster als The Maidens en The Girl on the Train.’ The Washington Post

‘Matthew Blake is een voormal
ige speechschrijver voor het Britse parlement, die in zijn eerste thriller als een bezetene losgaat met plottwists. Aangevuurd door lof van David Baldacci en A.J. Finn kan hij weleens de thrillersensatie van het voorjaar worden.’ Parool>

‘Het toppunt van psychologische spanning! Een rollercoaster door de donkere kanten van de menselijke geest, vol plotwendingen en personages van vlees en bloed. Een geboren verhalenverteller.’ Jeffery Deaver

‘
Anna O. laat je steeds weer naar adem snakken, tot en met het verrassende en overtuigende slot aan toe.’ The Anniston Star

‘In Anna O. speelt Matthew Blake geraffineerd met het perspectief. Het wordt
een schaakspel met de lezer, en daarmee heb je een fijne thriller in handen waarover ook de Britse pers al bijzonder lovend was.’ de Volkskrant