DE DRIJFVEREN VAN HET BESTAAN

Ieder individu is uitgerust met een centrale kracht die hem door het bestaan heen voortstuwt. Deze impuls, deze stuwkracht, is de drang tot voortbestaan. Het is de inspanning van de kant van het organisme om voort te bestaan.

We noemen deze
drang tot voortbestaan een drijfveer.

Naarmate deze drang geenturbuleerd raakt (in een toestand van opschudding of ontreddering wordt gebracht) of wordt beinvloed door krachten van buitenaf, wordt hij ofwel onderdrukt ofwel door vermenging m
et de doelstellingen van anderen verzwakt. Dat wil zeggen dat anderen hun doelstellingen aan het individu opdringen. In beide gevallen raakt de drijfveer zelf enigszins geenturbuleerd.

Naarmate de drijfveer tot voortbestaan wordt beknot en n
aarmate andere invloeden binnendringen of zich doen gelden - andere mensen en de normale onderdrukkers van het leven, zoals afwezigheid van voedsel, kleding en onderdak - kan deze drijfveer meer en meer geenturbuleerd raken tot een punt waarop zij no
g slechts gericht is op dood of ondergang, dus precies de tegenovergestelde kant op.

De drijfveer gaat in precies dezelfde mate richting ondergang als dat zij geenturbuleerd is. Zij gaat richting voortbestaan in precies dezelfde mate als zij
compleet en zuiver is.

Zo is het wanneer we het beschouwen als een drijfveer. Wanneer we deze drijfveer echter door een vergrootglas bekijken, ontdekken we dat er zich in deze ene drijfveer in werkelijkheid acht stuwende krachten bevinden,
oftewel acht drijfveren.