DY FERREKTE GROUSTERS

''Dy ferrekte Grousters ...''

It wiene de wurden fan in Wergeaster doe''t er it hie oer in Grouster.

Hoe koe it dochs dat er dy skerpe en misledigjende wurden spruts? In grutte ruzje, miskien aldsear? Hie Gjalt syn aldomke Arjen, dy
''t yn 1909 flechte nei Peru, der faaks wat mei te meitsjen? Dat it lang net lekker siet tusken de beide mannen, reidskarders foar einekuorren, is wol dudlik.

Gjalt, sels al syn hiele libben einekoerflechter, skriuwt mei kennis fan saken oer
dat alde ambacht, wol it as in foarm fan Fryske folkskeunst bewarje, trochjaan en sa yn libben halde. Hy naam it inisjatyf ta it oprjochtsjen fan ''De Strampel'', De Fryske Feriening fan Einekoerflechters.

Mar it flechtsjen is safolle mear
as nestromte biede oan in ein, mear as it bewarjen fan folkskeunst, it is ek in foarm fan ta josels kommen. As jo sitte te flechtsjen dogge de hannen har wurk en kriget jo geast tiid ta tinken. Gjalt naam dy tiid om sa de moaie ferhalen fan ferteller
s rypje te litten om se dernei yn dit boek fest te lizzen.

Ek mei Dy ferrekte Grousters sil Gjalt syn lezers in protte lesnocht bringe.