GEEF MIJ MIJN TEDERHEID TERUG

Meer dan een oorlogsgedicht. Soldaat Jonathan wordt met verlof gestuurd na een traumatische ervaring aan het front. Thuis bij zijn vrouw Judith worden beiden zich ervan bewust dat hij zijn tederheid heeft verloren. Jonathan vlucht de bergen in om dat
verloren deel in hem terug te vinden. Maar de traumatische beelden rennen mee. Meer dan een spiritueel gedicht.
Hij bidt, brengt offers en onderzoekt zichzelf. Hij worstelt met de oorlogsbeelden. Jonathan wordt daarin begeleid door de godenwerel
d. Deze brengt hem in contact met een aantal dieren die daar in de beboste bergen leven. Dankzij deze dieren vindt hij op spectaculaire wijze een deel van zijn tederheid terug.

De goden bieden Jonathan een doorkijkje in de kosmische wetten
over liefde, over de eenheid in de verscheidenheid, de uitverkoren plaats van de mens en de inspiratie van de geschonken hemelse wijn. Uiteindelijk laten de goden Jonathan in een overweldigend lichtvisioen zien dat vergiffenis de sleutel is uit zijn
gevangenis. Op dat moment vindt hij zijn tederheid terug.

Het is ook een liefdesgedicht. Ondertussen leeft Judith in vertwijfelde afwachting en komt zij niet tot musiceren. Na zijn heling verlangt hij terug naar zijn vrouw Judith. Dankzij al
die hulp - van dieren en van goden - kan hij zijn vrouw weer vurig beminnen en teder liefhebben. Judith vindt weer haar creativiteit als musicus terug en Jonathan zijn tederheid en zo hebben ze het samen goed.

?Zowel qua inhoud als qua sti
jl is het een bijzonder gegeven. Vanaf het begin trekt de schrijver als het ware de lezer het verhaal in en laat hem alles vanaf de eerste rij meebeleven. De rijm verhoogt de intensiteit van het gebeuren en heeft een absolute meerwaarde.`

Ma
rc Geyens van uitgeverij Het Punt