GRENSOVERSCHRIJDENDE OPRISPINGEN

Vriend en vijand erkent dat Jean-Marie Dedecker de spiegel van de Dorpstraat is. Zijn onnavolgbare puntige pen zet het vertroebeld beeld van de politique politicienne, de woke-ridders en de klimaatpausen op scherp. Geen onderwerp ontsnapt aan zijn
inktpatronen. Gefocust en gericht vuurt hij zijn ''Grensoverschrijdende oprispingen'' af op lezend Vlaanderen.

Sedert 2014 publiceert Dedecker wekelijks zijn bijtende columns op Knack.be. Jean-Marie is recht(
s) voor de raap, neemt geen blad voor de mond en pent zijn ongezouten meningen vrank en vrij neer. Geen grens die hem weerhoudt. Geen horizon te ver. Dedecker is een inspiratiebron voor journalisten en een zegen voor columnisten. Overal steekt hij zi
jn voet tussen de deur en dwingt met zijn pen politici en opiniemakers te spreken waar ze liever over zwijgen. Hij is een bruisende bron van pikante neologismen. Dedeckerismen pur sang. Ook dit boek staat er weer bol van: klimaatminaretten, sandaalri
dders, stekkerautootjes, soepjurken, baardjurken, welzijnsknuffelaars, klimaatklevers, klavierhelden, deugtafelgutmenschen enz.

Samengevat zijn de columns van Jean-Marie Dedecker puur literair genot van politiek ''Grensoverschrijden
de oprispingen'' van misnoegen en aversie.

Jean-Marie Dedecker is een zakenman en politicus. Hij werd bij het brede publiek bekend als de succesvolste nationale judocoach ooit (1981-2000). Hij stapte in 1999 in de politiek bij Ope
n Vld, maar richtte in 2007 zijn eigen politieke partij ''Lijst Dedecker'' op. In 2015 kreeg hij de Prijs voor de Vrijheid van de denktank Libera! In 2018 haalde hij in Middelkerke met zijn partij Lijst Dedecker de absolute meerderheid en is hij er s
indsdien burgemeester. Hij zetelt sinds 2019 in het federaal parlement als onafhankelijk parlementslid. Hij is de auteur van Ik, Jean-Marie Dedecker (1998), Rechts voor de Raap (2006), Hoofddoek of blinddoek? (2009), De aarde warmt op en de geesten v
erhitten (2010), Een tegen allen memoires (2012), Vrank en Vrij : ongezouten meningen (2017), Geen blad voor de mond (2019) en Ik krijg altijd ''te laat'' gelijk (2021).