IK GAF JE OGEN EN JE KEEK IN DE DUISTERNIS

Verborgen tussen de kliffen van de Catalaanse
bergen - een plek waar wolvenjagers, criminelen en
deserteurs elkaar kruisen - klampt de hoeve Clavell
zich als een teek aan de grond vast. In deze boerderij
ligt de oude Bernadeta opsterven. De vrouwen in haar
familie komen bijeen om afscheid van haar te nemen.
In de oude hoeve verzamelen ook de reeds overleden
vrouwen van de familie zich - een bont gezelschap.
De matriarch, Joana, wil Bernadeta aan de andere
kant verwelkomen, en dus koken de vrouwen van
verschillende generaties een uitgebreid feestmaal.
Het verhaal beslaat tegelijkertijd een dag en meer
dan vier eeuwen. Het vertelt legendes en volksverhalen,
en werpt de vraag op: wat wordt herinnerd en wat
wordt vergeten, wier verhalen worden gewaardeerd en
geloofd, en welke mythen liggen ten grondslag aan hoe
we de wereld nu denken te begrijpen?
Ik gaf je ogen en je keek in de duisternis is meeslepend en geestig, cerebraal en zintuiglijk. Het is een
korte roman vol contrasterende geschiedenissen over
vroomheid en wellust, die de lezer bij de strot grijpt en
niet meer loslaat.