IN ZEKERE ZIN BEN IK WAARSCHIJNLIJK ONSTERFELIJK

''Briljant Oranje on acid.'' - Ben Lyttleton

Omdat voetbal steeds meer op een quasireligie begon te lijken en omdat zijn computers vreemd genoeg Johan Cruijff bleven corrigeren in Johan Christ, begon journalist David Winner parallellen te zien met de verspreiding van een zekere religie. Net als hun grote, geniale voorganger zijn cruijffianen ervan overtuigd dat hun manier van voetballen superieur is aan alle andere manieren. Ze geloven in ruimte creeren, collectieve pressing, balbezit, driehoekjes en positiespel. Ze bekeren, trekken naar elkaar toe, richten instellingen op om het geloof te bevorderen en ruzien over wie het meest trouw is aan de leer van Cruijff.

Dankzij Cruijff en zijn volgelingen is de invloed van de Nederlandse School van het voetbal uitgewaaierd van de oorspronkelijke hotspots Amsterdam, Barcelona en Milaan naar de rest van de wereld. De meeste topteams proberen hier tegenwoordig een versie van te spelen. Maar waarom? En hoe? En wat voorspelt dit? En hoe komt het dat niemand eerder de betekenis van het getal 14 in het evangelie volgens Matteus heeft opgemerkt?