KERKEN BOUWEN LANGS MAAS EN RIJN NA 1945

De laatste bloeiperiode van de kerkbouw in Noordwest-Europa voltrok zich in de eerste decennia na de Tweede Wereldoorlog. Enerzijds moest de oorlogsschade worden gerepareerd, anderzijds zette de bevolkingsgroei aan tot de uitbreiding van dorpen en steden. Afhankelijk van de aanwezige religieuze denominatie(s) werden nieuwbouwwijken voorzien van een of meerdere kerkgebouwen. De spectaculaire opleving in de kerkbouw hield aan tot het midden van de jaren zestig toen toenemende ontkerkelijking en afnemend kerkbezoek zich stevig lieten voelen. Die stagnatie werd gevolgd door herbestemming van kerkgebouwen en zelfs afbraak.

''Kerken bouwen langs Maas en Rijn na 1945'' zoomt in op deze problematiek in Nederland, Belgie en Duitsland, met bijzondere aandacht voor de beide Limburgen en de regio''s rond Aken, Keulen en Dusseldorf, die van oudsher culturele banden hadden. Naast de nieuwbouw van kerken en hun lokale inplanting komen ook de religieus-maatschappelijke en de liturgische evolutie na Vaticanum II aan bod. De overzichtsartikelen worden afgewisseld met casestudy''s, zowel van kerkgebouwen als architecten.