KRONIEK VAN EEN CHOCOLADEVERSLAAFDE

Mijn vader heeft nooit in een woonzorgcentrum verbleven. Het plan was om samen met zijn echtgenote Lucie zolang mogelijk thuis te blijven wonen. Naarmate hij ouder werd geraakte hij in de war en op een bepaald moment was hij volledig de weg kwijt./>Dit boek vertelt en verhaalt. Hoe graag had ik het hem gegund om in de laatste jaren van zijn leven momenten van rust en geborgenheid te vinden in een woonzorgcentrum weg van de angsten waarmee hij gedurende een groot deel van zijn leven geconfront
eerd is geweest. De herinneringen aan vroeger zijn grotendeels herinneringen aan mijn jeugd die ik via de figuur van mijn vader loslaat. Maar niet altijd.