MANNEN VAN DE MICROSCOOP

Geenthousiasmeerd door Darwin en de Duitse embryologie trokken aan het eind van de negentiende eeuw Nederlandse ontwikkelingsbiologen vanuit hun nieuwe laboratoria naar buiten. Hun leidsman was Pieter Harting: dankzij hem bekeken en vergeleken studen
ten onder de microscoop nauwkeurig de ontwikkelingsstadia van verschillende plant- en diersoorten. Konden zij sporen van het evolutionaire verleden vinden in de wijze waarop flora en fauna zich nu ontwikkelden?

Vanaf 1872 reisden Nederlandse
studenten naar het prestigieuze internationale zoologische station in Napels, pal aan de kust, om daar de nieuwste technieken te leren. Dit kon dankzij een door de overheid ingesteld nationaal stipendium, een primeur. De zoologen die daarvan terugkw
amen, overtuigden de Nederlandse staat vervolgens om een eigen zoologisch station te steunen. In Den Helder kwam zo''n station tot stand dat visserijproblemen in de Rijn en de Noordzee te lijf ging. Plantenembryologen zetten in diezelfde periode in B
uitenzorg (nu Bogor) in Nederlands-Indie een groot botanisch-agronomisch instituut op, inclusief internationaal bezoekersstation, met grote gevolgen voor de koloniale economie.

Mannen van de microscoop is de biografie van vier biologen (Piet
er Harting, Ambrosius Hubrecht, Paulus Hoek en Melchior Treub) en hun lobby voor nationale en koloniale laboratoriumwetenschap. Zonder hen hadden het Nederlandse en het Indonesische wetenschapslandschap er vandaag de dag heel anders uitgezien.