NU IS NOG ZO ZONDER JOU

Zelfs waar je nooit was, daar mis ik je nu. Soms wordt het me te veel. Maar meestal ben je me er veel te weinig.

De jonge weduwe Marloes Harkema baant zich na de dood van haar man vallend en opstaand een weg door het landschap van rouw. Ze maakt de lezer deelgenoot van doorwaakte nachten, de stamelende reacties van haar omgeving en het zwijgen over de dood. Op poetische wijze schrijft ze over huilen in de supermarkt en de weerstand om los te laten. Maar ook over veerkracht, verzachtingen over hoe ze stap voor stap de weggevallen fundamenten onder haar leven weer opbouwt.