PERI-IMPLANTAIRE ONTSTEKINGEN

Peri-implantaire ontstekingen, zoals peri-implantaire mucositis en peri-implantitis, zijn multifactoriele aandoeningen. Ze ontstaan door een complexe interactie tussen bacteriele biofilmvorming, materiaaleigenschappen van het implantaat en de immuunrespons van de gastheer. Risicofactoren, zoals slechte mondhygiene, leefstijl, een voorgeschiedenis van parodontitis, systemische aandoeningen en iatrogene factoren spelen een belangrijke rol bij het ontstaan en het verloop van deze ontstekingen.
Preventieve maatregelen zijn essentieel, omdat peri-implantaire ontstekingen een bedreiging vormen voor de overleving en het succes van tandimplantaten. Preventie begint idealiter al voor de plaatsing van het implantaat en richt zich op het identificeren en elimineren van potentiele risicofactoren. Vervolgens zijn een correcte positionering van het implantaat en het creeren van een goed reinigbare prothetische constructie, die in harmonie is met de omliggende weefsels, van belang om een gezondeperi-implantaire situatie tot stand te brengen. Na implantaatplaatsing is het belangrijk de patient direct op te nemen in een gestructureerd nazorgprogramma, gericht op strikte mondhygiene, regelmatige controles en professionele reiniging.
Diagnostiek van peri-implantaire ontstekingen vindt plaats op basis van klinisch onderzoek, zoals het meten van pocketdiepte, bloedingsneiging bij sonderen en rontgenologisch onderzoek. Vroege detectie maakt tijdige interventie mogelijk, wat verdere verslechtering en uiteindelijk verlies van het tandimplantaat kan voorkomen. De behandeling van peri-implantaire mucositis is primair gericht op het verstoren van de biofilm, enerzijds door de patient zelf, anderzijds door de zorgprofessional. Het verbeteren van de mondhygiene van de patient in combinatie met professionele niet-chirurgische mechanische reiniging wordt beschouwd als de standaardbehandeling voor peri-implantaire mucositis. Bij peri-implantitis wordt een stapsgewijze aanpak gevolgd, te beginnen met niet-chirurgische reiniging, eventueel aangevuld met antiseptica of antibiotica. Indien nodig volgt een chirurgische fase waarbij het implantaatoppervlak onder direct zicht wordt gereinigd en het ontstekingsweefsel wordt verwijderd, eventueel gecombineerd met regeneratieve procedures of implantoplastiek.
Over het algemeen is peri-implantitis een lastig te genezen aandoening, waarbij het moeilijk is voorspelbare langetermijnsuccessen te behalen. De sleutel tot duurzaam implantaatbehoud ligt daarom in het voorkomen van peri-implantaire ontstekingen door het implementeren van effectieve preventieve maatregelen.