POETICA

Aristoteles (384-322 v.Chr.) kwam in 367 naar Athene om aan de Academie van Plato te studeren. Na Plato''s dood trok hij weg en verbleef hij onder meer in Macedonie, als opvoeder van niemand minder dan Alexander de Grote. In 335 keerde hij naar Athen
e terug en stichtte daar zijn eigen school, het Lyceum. Van zijn vele werken is maar een gedeelte bewaard, en dat is nog altijd een omvangrijk oeuvre. Wat nog bewaard is, was oorspronkelijk niet voor publicatie bedoeld, maar werd gebruikt bij het ond
erwijs op Aristoteles'' school.
De Poetica is ook zo''n ''collegedictaat'', met nauwelijks stilistische verfraaiing. Aristoteles behandelt er het ontstaan en de functie van de dichtkunst in. Hij gaat uit van de fundamentele theorie van poezie als mim
esis, ''uitbeelding'', waarbij hij zich vooral concentreert op de tragedie en het epos. Bekend geworden zijn onder andere de eisen van eenheid en samenhang, de verschillende fasen en middelen in de plot, het begrip katharsis (''reiniging'' van de toe
schouwers als functie van de tragedie), soorten dichterlijke woorden en manieren om kritiek op poetische woordkeus te weerleggen.

De Poetica van Aristoteles is van zeer groot literair-historisch belang. De invloed van het werk in later tijden is eno
rm geweest, en niet alleen voor de classicistische tragedie.

''... er is nog nooit in Nederland een klassiek werk zo goed begeleid uitgegeven, zelfs de noten zijn een intellectueel genoegen, chapeau...'' Vrij Nederland