REVALIDATIE NA EEN BEENAMPUTATIE

Door de vergrijzing in Nederland zijn er steeds meer mensen met aandoeningen zoals arteriosclerose en diabetes mellitus die kunnen leiden tot stoornissen van de benen. Deze aandoeningen kunnen uiteindelijk leiden tot een amputatie. Dit overkomt 20 op
de 100.000 mensen in Nederland. Daarnaast vinden er amputaties plaats ten gevolge van ongevallen, kwaadaardige tumoren en infecties. Een relatief kleine groep mensen heeft bij de geboorte reeds een aanlegstoornis aan een of beide benen: een congenit
aal reductiedefect. Mensen met een amputatie gebruiken vaak een prothese, voorgeschreven tijdens een - meestal langdurig - multidisciplinair revalidatietraject.

In "Revalidatie na een beenamputatie" leggen de auteurs een relatie tussen de ch
irurgische procedures ten aanzien van amputaties en de revalidatie van de persoon met een amputatie. Naast epidemiologische aspecten worden eerst de chirurgische aspecten uitvoerig beschreven vanuit de vaatchirurgische, traumatologische en oncologisc
he benadering. Daarna wordt uitgebreid aandacht besteed aan de revalidatiegeneeskundige, para- en perimedische, prothese-technische en biomechanische onderwerpen.

"Revalidatie na een beenamputatie" is bestemd voor elke behandelaar die binnen
ziekenhuizen, revalidatiecentra of verpleeghuizen mensen met een beenamputatie behandelt en begeleidt.

NB: Dit betreft de paperback uitgave van de eerste druk. De inhoud is gelijk aan de hardcover uitgave.

Erratum. Tot onze grote s
pijt is er bij de eerste druk van "Revalidatie na een beenamputatie" een storende fout ingeslopen. In paragraaf 18.3.3 wordt de TUGT besproken. De afstand die hier wordt genoemd is foutief. De patient dient 3 meter te lopen, niet 5 meter.