ROUW ALS LEVENSKUNST

Bronia Davidson (1937) verliest in 2017 haar geliefde echtgenoot na bijna zestig jaar huwelijk. In Rouw als levenskunst neemt ze de lezer mee in haar rouwproces. Ze vertelt hoe zij en haar man Hans zoveel jaar in liefdevolle harmonie samenleefden, el
kaar waardeerden, respecteerden en aanvulden. De echo van hun jeugd is te horen in het boek: Bronia vluchtte als Pools-Joods kind vanuit Polen via Siberie naar Samarkand (Oezbekistan) en haar man was als zevenjarig kind met zijn moeder, oudere zus e
n twee jongere broers geinterneerd in meerdere Jappenkampen.
Davidson laat de lezer ervaren hoe de dood van haar man voelt als een amputatie. Haar werk als psychotherapeute was het enige dat ze niet met hem deelde in het leven. Bij clienten die d
ierbaren verloren hebben herkent zij haar verlies en denkt zij met hen mee in het leren omgaan met hun gemis. De behandeling van clienten en de steun van haar kinderen, kleinkinderen en vrienden helpen haar het leven weer op te pakken.

Bron
ia Davidson studeerde psychologie, volgde de opleiding tot psychotherapeut en werkt als vrijgevestigde therapeut in Amsterdam. In 2012 debuteerde zij met de autobiografische roman Vlucht naar het Oosten, waarin zij vertelt hoe zij met haar gezin in S
amarkand de oorlog overleefde.