TOT HET WATER KEERT

''Je debuut Zonder het licht te breken, dat tijdens de eerste lockdown uitkwam, is ondertussen aan zijn zesde herdruk toe. Ik vraag me af wanneer dat nog gebeurd is in ons land, een dichtbundel die zes keer wordt herdrukt. Dat is fantastisch.'' Zo introduceerde Wim Helsen twee jaar geleden Amina Belorf in ''Winteruur''. Helsen heeft gelijk: Amina Belorf ontpopte zich de laatste jaren tot een van de nieuwe stemmen in de Vlaamse poezie. Met haar langverwachte tweede bundel Tot het water keert bevestigt ze nu alle goeds. Kwetsbare poezie over de storm ''hierbinnen'', de druk op je longen en de ''buiten dienst''-bordjes op trams en bussen. Maar ook over de
dag die begint aan de voet van de boom op het plein, haar zingende mama en ... licht. ''Er wordt van je gehouden / ook al kruip je bij daglicht / onder dons de duister in.''

Amina Belorf schrijft poezie en columns. Haar poezie verscheen in Poeziekrant, DW B magazine en Het Liegend Konijn. Ze debuteerde in 2020 met het bejubelde Zonder het licht te breken. Ze gaat geregeld spreken in gevangenissen, scholen en psychiatrische afdelingen.