VOLGENS DIKKIE

Marjolein was eens een meisje in een rolstoel met twee vlechtjes in een bloemetjesjurk. Een meisje met jeugdreuma en een grote droom; ze wilde een eenhoorn worden. Later merkte ze dat dit geen optie was en nu, jaren later, is ze paardencoach en werkt
ze vol overtuiging op een zorgboerderij. Geen licht werk, terwijl ze toch echt reuma heeft. In dit boekje neemt Marjolein je mee in haar leven op de zorgboerderij en in de weg die ze bewandelde om daar te komen. Een verhaal vol zonlicht, bomen, sn
eeuw, knuffelvarkens, eigenwijze paarden en pony''s, de vrolijke pup Max, vriendschappen en haar gedachten over de reuma die haar vanaf haar derde levensjaar lastig valt. ''Als je alle reuma momenten leest, is het een sombere bedoeling. Maar zo is he
t niet. Ondanks de reuma en al zijn vriendjes, prikken, ziekenhuisbezoeken en pillen, lijkt alles in het boekje toch echt op een verhaal van een doorsnee dame van vijfentwintig.''